شرح مختصری از زندگی شهید علی داوری دولت آبادی
آوازه شهر-شهید علی داوری در محله سرجوب دولت آباد به دنیا آمد و در بین شهدای شهرستان برخوار به شیخ الشهدا معروف است.
به گزارش آوازه شهر،شهید علی داوری که در بین شهدای شهرستان برخوار به شیخ الشهدا معروف است و حضرت ایت اله ناصری در فراق این جوان ارزنده فرمودند عدم حضور چنین جوانانی همچون شهید علی داوری برای جامعه خسارت جبران ناپذیری است در سال ۱۳۳۶ هجری شمسی در محله سرجوب دولت آباد متولد پدربزرگوارش مرحوم حاج حسین آسیابان با کسب روزی حلال این فرزند را پرورش داد هرچند او نوه حاج رضا ارباب از متمکنین محل بود وهرکه گرفتار ری برایش میآمد به او مراجعه و از کارش گره گشایی میکرد ولی از مناعت طبع آنها نکاسته بود و مستقل از زخارف دنیا بسیار ساده زندگی می کردند از همان طفولیت در سن ۲ سالگی مادرش را از دست داد و تحت نظر و مراقبت خالهاش که از جمله زنان مومنه محل می باشد و جایگزین مادرش شده بود بزرگ شد رمز آسمانی بودن از همان طفولیت در چهره او نمایان بود. و با زبان بی زبانی همواره می گفت مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم او نه تنها محبوب طایفه اربابیها بلکه مورد محبت همه اهل محل و بعدها محبوب القلوب همه دولت آبادیها شدوقتی پا به عرصه اجتماع گذاشت محبوب همه برخواریها خصوصاً اهل دل گردید. کلامش از نفوذ خاصی برخوردار بود و به نوعی نافذ البصیره بود و چون اهل عمل بود هر حرفی را به کسی میزد فورا در او اثر مینمود خود من ۷ ساله بودم ایشان به من گفت سعی کن همیشه با وضو باشی زیرا وضو نورانیت در انسان ایجاد میکند در حال حاضر ۴۱ سال از آن نصیحت دلسوزانه او که اهل دل بود میگذرد و من سعی نموده ام که دائماً در شب و روز دائم الوضو باشم این نشانهای از نفوذ معنوی او درعمق جانهاست پس ازگذراندن تحصیلات ابتدایی و راهنمایی وارد بازار کار شد مغازه محقری در محل باز نمود انصاف او در کسب و کار زبان زد خاص و عام بود بعضی وقتا مردم با خریدن جنسی از ایشان تعجب میکردند چه بسا بعضی از اجناس را به زیر قیمت به بعضیها که میشناخت تمکن مالی ندارندمی فروخت وقتی خریدار متعجب میشد میگفت برکت دست خداست و او برکتش را می دهد شما نگران نباشید .او با ورود زود هنگام به بازار کار و زندگی اهل ورزش هم بود با همین کار در دل جوانان نفوذ کرده بود آن هم نه جوانان محله سرجوب دولت آباد بلکه تمام منطقه برخوار او را به عنوان شیخ علی میشناختند و برای همین هم بعد از شهادت به شیخ الشهدا معروف شد محل رجوع مردم در مشکلات بود همه مردم در امور مختلف زندگی با او مشورت میکردند گویی با این سن کم در نقش حلال مشکلات مردم گام برمیداشت قاطبه جوانان خصوصاً جوانان ورزشکار او را الگوی خود قرار داده بودند همه اهل معرفت معتقدند که که آثار وجودی این شهید بزرگوار هنوز در شهر دولت آباد بویژه محل سرچوب باقی است هرچند او حدود ۴۰ سال است که آسمانی شده است و از بین ما رفته است و اگر جوانان دولت آبادی خصوصاً جوانان محله سرجوب دولت آباد اهل معرفت و اطاعت هستند به ریل گذاری این شهیدبزرگوار معطوف است با شروع جنگ تحمیلی با اذن پدرش همدوش دوست و یار دیرینه اش شهید ولی الله داوری پدر دکتر عباس راهی جبهههای حق علیه باطل شدند در عملیات رمضان در سال ۶۱ خبر شهادت او همه مردم دولت آباد و شهرستان را در غم فرو برد و در مراسم خاکسپاری اوشهید ولی الله داوری وزیر شعار مراسم تشییع جنازه بود ولی نمیدانیم که ایشان از گلزار به منزل امد یااز همانجا راهی جبهه شد آنقدر میدانیم که مراسم تشییع جنازه این شهید بزرگوار و مراسم و بزرگ داشت اوبامراسم هفت شهید علی داوری یکی شد روحشان شاد خاطرشان جاودانه و یادشان گرامی باد.
حضرت امام معمار انقلاب اسلامی در فرازی از وصیتنامه سیاسی، الهی خود فرمودهاند چه من در بین شما باشم و چه نباشم نگذارید این انقلاب به دست نااهلان بیفتد .معظم له فرمودند: آنچه آینده این انقلاب رامورد تهدید جدی قرار میدهد عبارتند از۱-بازگشت تدریجی به ارزشهای طرد شده که در این روزها دشمن به آن دل بسته است و به شدت دنبال می کند مثل شعار رایج آنها به عبارت زن زندگی آزادی۲- ناتوانی نیروهای انقلاب در انتقال ارزشها به نسلهای بعدی است و یکی از مصادیق آن ارزشهای مهم ،ارزش مقام شهید و شهادت است که باید به صورت جد ی به نسلهای بعدی منتقل شود .
حضرت امام در مقام شهیدفرمودند” بارالها این چه سعادت عظیمی است که به بعضی بندگان خاص خود عطا فرمودهای که ما از آن محرومیم” و در جای دیگر فرمودند که “همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت مزار عاشقان و عارفان و دلسوختگان و دارالشفای آزادگان خواهد بود و خوشا به حال آنان که با شهادت رفتند و ما جا ماندهایم” و در جای دیگری مقام معظم رهبری فرمودند” زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا کمتر از شهادت در راه خدا نیست” و اهمیت این موضوع نباید توسط خواص خصوصاً اهل قلم به فراموشی سپرده شود.